Ben Bahtsız

Aşağı çeşme başına oturmuş
elimde bakır tas
yudumluyorum maziyi
Her yer ıslak, her yer çamur
geride kalan maziden
o kokuyor kurna ve taşlar
şimdi su yalnız
ben ise bahtsız

Astap serdiği otlar bile kurumuş
Mendilimi yıkadığı taş bile yaslı
şimdi taşlar yalnız
ben ise bahtsız

Çeşmenin umutsuz akan su sesinde
Doluyor yavaş yavaş gönül tasım
Mazideki kederlerimle umutsuz

Sorarım sana ey çeşme nerde o ?
Bana çektirdigi bu cefa niye ?
Kuşlar, böcekler, yılanlar, herkes burada
Burası kalabalik ama kimse yok
şimdi ben yalnız
çeşme ise bahtsız

Başbaşa kaldım yine çeşme seninle
Herkes var ama, kimsem yok
Umudum ise elinde helke
şimdi çıkıpta gelmesinde

çeşme yalnız ben ise bahtsız

(N.K 03 Ekim 1997)