Ben Bana Yettim Yeterimde

Sürekli yazıyorsun diye şaşıyorlar kızıyorlar bana
İyide kalemin kağıdın anladığı kadar kimse anlamıyor ki ama..
Kafasına esen akıl verme derdinde ukalaca
Siz benim neler yaşadığımı nerden bileceksiniz ki ya
Önce benim çektiklerimi anlayın sonra akıl verin kolaysa..

Halin hatrın nedir nasılsın diye soranınız mı oldu sanki bana
Çocuk gibi azarlamaya gelince üstünüze yok valla
Karşıdan ne oldugunu neler çektiğimi bilmeden koluşması kolay da
Gelin bide çektiğim, düştüğüm, ağladığım yolları siz geçin sırayla
İşte ondan sonra bakın konuşma hakkı hanginizde kalır acaba...

Bana benim içinmiş gibi kimse önemser gibi kimse öğüt vermesin
Hanginiz yanımdaydı ben düşerken canım yanarken söylesenize hanginiz
Şimdi güya en yakınlarım gibi davranmayın...

Elimden tutmadığınız yanımda olmadığınız günlerde kaldınız
Şimdi kimse bana akıl vermeye sakın ha sakın kalkışmasın..

Ben acılarımla kendim baş başa savaştım yaşadım
Şimdi düşssemde size ne ben yine yanlız kendim ağlamasınıda bilirim kalkmasınıda
Çünkü ben ayakta durabilmek güçlü olabilmek için çok çaba harcadım
Ben bu günüme kadar yanlız geldim yanlız devam etmesinide bilirim..
Çünkü ben yanlızlığımla kalemimi kağdıgımı kendime kendime gerçek dost bellemişim...