Ben De Korkuyorum

Tövbelik sigara keyfimden
Ve hangi mevsim olduğu fark etmez yaşantımdan kopuyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum


Hayatın dikenli telleriyle bağlandığım umutlar
Teker teker kopuyor
İnfazımın geciktiği oluyor bazen
Bazen erken
Kimin ellerini sıksam sıkıca
Güvenle, inançla ve kararlılıkla
Boşalıveriyor avuçlarımdan kan
Bilmem şimdi kimin burnuyla
Hangi öksüz baharı kokluyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum


Tüm çıplaklığıyla serilince önüme hayat
Müstehcen yaşantılardan kaçıyor zincirlenmiş sevdalar
Ve iğrendiği göz bebeklerinden belli...
Saklandığım yalanlara sığmayınca
Köprüler kuruyorum geçmeleri için umutlara
Birden boşalıyorum dolu bardaktan
Sayfalarım ıslanıyor
Güneşsiz bir sabahı düşünemezken Orta Asya
Karanlığa sıvanıyor
Bir ceylanın kurşun yemesi,
Sendeleye sendeleye düşmesi oluyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum


Tırmanıp duruyorum gevşek yamaçlara
Kırılıveriyor tüm dallar
Ölümsüzlüğünü haykırıyor
Mezarlarından kaçan
Gömdüğüm eski anılar
Zavallı ben
Kaç sızdıran umudun eksilen yarım sevdası
Gerçekler acıdır
Yine şahit oluyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum


Gelmeyecek mi artık sonu hayatımın da
Umutsuzluğuma yelken açan kaç gemiye daha el sallayacağım
Limanımda kaç sahipsiz buluşacak sahibine
Ben yine yalnız
Akıntıda yol alıyorum yaralı bir balığın yüzgecinde
Ben de sular kadar asil
Gerçekler kadar bilinmeyenim oysa
Yangın yerinden en son çıkanım
En fazla yanan
Bilinmeze yol alıyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum


Kim bilir şimdi hangi rüyalara dalmışsın
Eski ninnilerin öğrettiği uykunda
Benim olduğum yerde rüzgar deli esmekte
Şimdi penceremi dövüyor
Belki sabah senin yanaklarını okşayacak...
Sıtmalı bir vakitteyim
Bulutlar kadar özgür
Rüzgârın esirliğinde
Seni seviyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum