Ben Değil Ama Siz Hiç Değil...

Gören gözlerimiz gece nöbetinde sanki
Suskun saatlerimiz acı verici
Sebebi nedir bilmeden ağlıyoruz
Beklide yorulduk hayatın depremlerine
Titreyen yüreklerimiz parçalandı
Muradımızı aradığımız yüzler soldu belki de
Dünya, kısa zamanlı umutlar deryası
İçinde bulunduğumuz bir tekne
Fırtına çıkmadıkça
Deniz dalgalanmadıkça
Yüzümüze vurmadıkça tuzlu su
Küçük bir dereden farksız görüyoruz
Aslında insan olarak kıymeti kaybedince arıyoruz
Değer verilenler ancak kaybına varınca canlanıyor içimizde
Canlı bedenlerimiz taş oluyor kötüye
Üstümüze örtündüğümüz ölü toprağında saklanıyoruz
Bu durgunluğumuz, beklemekten değil yarını
Adımlarımızın korkusundan
Adımlarımız kaldırımlarda eriyor
Toprak kokusunu içimize çekmeden
Yağmuru anlımıza değmeden
Gökyüzünde güneşi görmeden
Yaşıyor ve yaşlanıyoruz
Hayat her zamanki gibi çekilmez oluyor
Aksi suratlarımız aynalara yansıyor
Kalp atışlarımız seyrine sabit ilerliyor
Saçlarımıza emeğin beyazı düşmeyeli asırlar olmuş
Her eylemimiz çıkarlarımız gölgesinde kalıyor
Yarının çocuklarını bugünden kirletiyoruz
İnanılmaz vaziyetlerde at koşturuyoruz
Sebebi olmayan, sonu karanlık vukuatlar işliyoruz
Kuyudan çıkarmadan yudumluyoruz suyu
Dalından koparmadan midemize indiriyoruz meyveyi
Güneşi görmeden karartıyoruz tenimizi
Yağmur değmeyen topraklarda besleniyoruz
Gözlerimiz görmeden inanıyor ve aldanıyoruz
Bu kadar kolay yaşıyoruz
Kendimizi tek sayıp, neslimizi hiç sayıyoruz
Dilimizden hep bana hep bana kelimesi eksik olmuyor
Yüzüne baktığımız insanlardan kaçan gözlerimiz oluyor
Yolumuzu değiştirdiğimiz dostlarımız yürekleri kanıyor
Sevdalarımız yenik düşüyor bencil yanımıza
Yedisinde başlıyoruz yaşamaya
Yolun yarısına gelmeden tükeniyoruz
Kadehlerde neşelenip
Bir sigara dumanın da efkârımıza boğuluyoruz
Hangimiz yetmişine insan çıkıyor
Hangimiz yedisinde yaşamak nedir biliyor
Kim yolun yarısında daha gidecek yolu olduğunu umursuyor
Ben değil ama siz hiç değil...