Ben Garip Yolcu Sen Hancı

Ben garip yolcu, sen hancı,
İkimizinde yok birbirinden farkı,
Ben gezer dururum ,
Sen ise bekler durursun.
Hancı öyle yorgunum ki,
Uzun yıllar ötesinden geldim,
Vücut yorgun,
Kalbim buruk,
Üstelik te kalbim çok bağlı,
Birisine,
Derdimi ne sen sor,
Ne de ben söyleyim.
içim buruk,
Kalbim sevdalı,
Cana yakın bir dostum yoktur,
Sesimi ağaçlara, çiçeklere,
Gece yıldızlara,
Gündüzse denize ,
Dağlara ancak duyururum,
İnsanlar beni duyursamda ,
Anlayamazlar,
En yakın arkadaşım ,
Doğa ve güzellikleri oldu,
Anlarsa beni Mevlam,
Anlar ancak.
HER CANIM SIKILDIĞINDA,
İçimdekileri ona duyururum.
Onunla konuşurum.
Ona yakınlığımla,
Teselli olurum.
Hancı:
'' Yolcu benimde senden bir farkım yoktur.
İçimdekii duygular beni yıkar,
Yok ettirir,
Yakınlarımdan uzaklaşıp
Şuraya küçük bir han yaptırdım.
Senin gibi bir garip geldiğinde,
Kendimi bulur,
Dert ortağı olurum.
Bakma gözyaşlarıma,
Gözyaşlarım sessiz akar durur,
İnsanlar kadar vefasız değiller,
Beni hiç terketmeyen,
Arkadaşım oldular.''