Ben Gibidir Eylül

ben gibidir eylül
sıcaktan soğuğa,
yazdan kışa,
sessizlikten fırtınaya...
ve ben gibidir eylül
gözünden akan yağmurlarla

bir şair,
vurulmuş şah damarından
kurşun kıvamındadır çünkü bakışlar
ve bir şair,
ölmüştür şah damarından
son nefestir çünkü verdiği her nefes

ben bakamadım hiçbir zaman
seni seven biri gibi
ve hiçbir zaman
bir adım yakınında bulunamadım
hissedemedin genzimin derinliklerinde kokunu,
bir ruble arzum kadar
ağlayamadım yağmurlar kadar
ve sarılamadım sana ahtapotlar gibi
bir buseydi ölüm fermanım
ki nasipliğimin yavanlığındayım
ölüyorum her biten günle
nerden bilirdim ki
sevmenin diyetini...

dök mürekkebini kalemim
gökyüzünde ağlayanlar gibi
sakla şehvetini
öpülmüş dudaklar gibi

yarım senedir seni özlüyorum
sensiz yarım senede, sana ölüyorum
geçmedi sensiz bir günü bu şairin
ve sensiz olmadı hiçbir şiirim
imla anlayışımdan
noktalama işaretlerime
özneme, zarfıma, yüklemime
her şeyimde senin adın vardı

dökülsün katrelerim
eylülden buruk yağmurlar gibi
yığılsın bedenim yerlere
depremden geriye bir bina gibi

adını söyleyemesem de
birinci tekil şahsımda
ve yağsam gökten buruk damlalar gibi
olamasam da dudaklarında bir buse
sevemesem de seni bir ben gibi
ölemesem de hala senin için
benzim atsa da sonbahar yapraklarınca
marifet değil benim şairliğim
çünkü sensin benim şiirim
çünkü sensin benim şairliğim...

***destina***