Ben Gidiyorum

Nârâsız gençliğim, çığlığa döndü
Yeşil tarlalarda, sapsarı kaldım
Delikanlı sevdam, zamansız söndü
Her dudak büküşten, bir ibret aldım.

Karadeniz aldı, hırçın göğsüne
Üst üste sayısız vurgunu yedim,
Ardından kar yağdı, aşkın üstüne
O yüzden karşında sendelemiştim.

Artık gidiyorum, sensiz güneye
Belki de vefalı kimse bulurum,
Donuk gülüşlerim, kalsın hediye
Sen başkasına gül, ben gidiyorum.