Ben Gitmeden Önce

bir acayip yalnizliktir yoklugun
ne zaman duysalar adimlarimizi
bizden vazgeçerler
hatirlatmadikça güzel,
basa kaldikça
senden müzdarip
ve geceyi
aptal bir tebessüm ile aydinlatiyor
mutluluk

ki unutmak üzereyken sicak bir çayin tadini
yüregim islak mendil yarasi
ve gölgesine sigindigim eflatun sessizlik
yakiyor beni
ve içimdeki seni
çikariyor ortaya
yüz çizgilerine aglamaktan çürüyen
güz düslerimi

an sonra
bir bebegin titrek dudaklari gibi erkeksilesiyor ruhum
sirf basinin üstünde diye kederleniyor bulutlar
ve yagiyorlar
degmesin diye tozlu kaldirimlara ayak parmaklarin
bütün kaldirimlari islatiyorlar


ayyas bir islikla anarken adimin yalnizligini
adinin yankisina yakalandi duvarlar
sensizlikten öteye bir onlar kaldi
kaldi üstümde adinin yalnizligina dayanamayan duvarlar.


Ben gitmeden Once..