Ben Gözlerimde Demledim Çehreni

gözlerimde,çehreni demleyip
her çizgini,her şeklini
olgunluk ateşinde pişirip
sensizlikte,sevgimle tatlandırıp,içtiğim
ey gülüşü umut s/açan sevgilim!
naçar gövdem takılır,kalbinin pervanesine
ve döndükçe başım,sarhoş olurum içmeden
olur mu söyle.olur mu?
sevdanın kapısından hiç geçmeden.

yalnızlığın serin suskunluğunda
küllerine sarıldıkça,üşür ağıtlarım
yokluğundur
yılgınlığımla ağırlaşan
sessizliğin sesidir,çınlayan kulaklarımda sağırlaşan
asude vakitlere özlemler büyüten
eylül kırlangıçlarıyım
eskimiş ve çoraklaşmış topraklardan
umut tohumları gagalayan
mihman da olmazsın bilirim
bu yaralı sevdaya
şimdi sensizlik çoğalır gök/yüzümde
çehrende beliren önce hilaldir
sonra dolunay
ve dolmuştur zaman derim
bitmeyen vuslatları beklerim
şimdi sevgilim
bir sedir ağacına umutlarımı astım
ve gölgesinde,varlığınla nurlaşırken kara sevdam
arzularıma avuç avuç,acıyla dolu tuz bastım

ben gözlerinde demledim çehreni,ey sevgili?
ve sevginle tatlandırıp içerim
gözlerimin kepengini,senin hayalinle hapsedip
seninle çoğalarak,kendimden geçerim.