Ben Hayatın Arka Sokaklarında Doğdum

"Ben,
Hayatın arka sokaklarında doğdum,
Orada büyüdüm,
Her şeyi orada tanıdım..."

Oyuncaklarım vardı,
Her biri tahtadandı.
İlk oyuncağım
Gürgen takozundan yontma
Sözde,
Altı teker bir kamyon.
Sonra,
Sekiz tekerlisi,
Yani;
Dingillisi...
Biri bişey mi dedi?
Duyamadım!
Pardon!...
Evet,
Yanlış duymadınız
Gürgen takozundan.
Kimimizin ki,
Be Me Ce (BMC)
Kimimizin altmış üç doç.
Her şey bi yana
Kemikli araba derlerdi o günlerde ona.
İç içeydik biz bize
Oynar eğlenirdik gönlümüzce...

Sonra biraz büyüyünce,
Üç tekerlekli el arabası yaptım kendime.
Tahta tekerlekten direksiyonu
Hem,
Stepnesi onun.
Karagürgen ağacından da
Çatalı-şasesi.
Ah bir görseydiniz siz onu.
Yüzünden okunurdu
Her bir çocuğun
Mutluluğu
Neşesi.
Yarış yapardık
Dolu-dizgin
Bu günün formula tarzı.
Kiminin tekeri yarılırdı bazı,
Kiminin çatalı
Kimininse mazı.
Cıvıl cıvıl çocuk kaynardı
Koskoca bir yazı.
İşte böyleydik biz bize
Eğlenirdik gönlümüzce...

Sora hayat beni ön plana koydu
Koymaz olaydı.
Yapacağı bu muydu?
Her şey sahte.
Dostluklar da öyle.
Önce
Naylon lastik
Sonra
Naylon elbise
Motifli-desenli
Yutturmuşlar canım işte bize,
O günlerde bize besbelli.
Ardından
Naylon fatura
Derken,
Naylon olduk çıkıverdik
Hey şey doğalında
Ne de güzel yolunda giderken.
Daha ne diyem
Ne söyliyem ki size,
Eğlenirdik işte gönlümüzce...

Sonra
Ne sahte yüzler tanıdım
Arkandan kuyunu kazan
Vallahi
Çocukluğumdan utandım.
Utandım inan...
Oysa
Dost gibi dost
Adam gibi adam
Ne büyük "nimeti devlet" imiş
Şimdilerde;
Ne şâkî belli,
Ne abdal,
Ne de derviş.
Ne hacet gayrı daha fazla söze
Eğlenirdik işte gönlümüzce...

---------------------------------------
Şiirde ne nedir:
Mazı: Kağnı arabalarının ve ağaçtan binmek üzere yapılan el arabalarının tekerleklerinin sabitlendiği dingil kısmına denir.
Yazı: Düz ova, genişce bir alana denir.