Ben Hep Kendimi Öldürdüm

Soğuk bir alın yazısı
titredi dudaklarım dan
Hani bir anda sancı girer ya yüreğine
O da öyle birşey işte
Ve ayrılığın resmini çizdim sarı odalara
Yüreğimi soğuttum zemheri ayazın da
Sonra uzun uzun rüzgarın gülüşünü
Seyrettim çaresizce ve
Gecenin en koyulaştığı yerde
ölümü kucakladım mas mavi yüreğimle...
...
Sen gittiğin'de boğazıma düğümlendi
Bir kör düğüm sanki,
Hani mutluluk gözlerinin pınarındaydı?
Sanki beni oradan akıtmış gibisin
Ama Unutma bende hala
akan gözyaşlarımın hesabı
Mahşerde senden sorulucak
Ah ne kadar çok sevmişim
unut unut bitmedin..
...
Bir kayıp adı verilmeli bu sevdama
Ölümsüz aşk olur mu hiç?
Ne yapayım ki, bitmiyorsun bende
Kapılıp gitmişim gözlerinin büyüsüne
Ve kim demiş içmem diye
Az önce bir büyük "sen" devirdim
Korkütük yüreğime..
Ve nasılsın diye sormuşsun
Nasıl olabilirim ki,
yaşayan ölüden başka
Cennet gibi kalabalık
cehennem gibi bir yalnızlık işte...
...
Bir uçurumun en ucundayım
O kadar yokum ki görmüyorsun
Göremessin de zaten çünkü
içimde binlerce şiir kanıyor her gece
Kimse bilmiyor, kimse duymuyor
Ve artık eski halim kalmadı hiç
içim de Yaşattığım bütün hayallerim
Çoktan söndü tükendi
Kaybedecek bir Şeyim yok artık
Hayatta ayakta tutan bir sen vardin
Artık sende yoksun
...
Sessizliğimde haykırışım oluyor
Sonra O'nun sesi yerleşiyor kulağıma
Tüm seslere sağır oluyorum
Ve O ses titretiyor kalbimi
Hayaller kurduruyor
Sevdiriyor, özletiyor
Tam seviniyorum gelicek geri derken
Sonra bakıyorum ki
Ben hep kendimi öldürdüm