Ben Hiç Gülecek Kadar Mutlu Olmadım

Ben hiç gülecek kadar mutlu olmadım
Hep ağlayacak kadar mutsuz ve umutsuzum
Ama hani derler ya erkek adam ağlamaz!!!
Bu yüzden hep sakladım gözyaşlarımı
İzin vermedim her üzüntümde yer çekimine yenik düşsün,
Gözyaşlarım
Yanaklarımdan süzülsün...
Ve hapsettim gözyaşlarımı göz bebeğimin tam ortasına
Her aynaya bakışımda görsem de gözlerimde ki ağlayışı
Yenik düşmedim kimsesizliğime
Çaresiz olduğumu hissettirmedim kendime
Ama bazen öyle anlar oldu ki
Ne gözyaşlarımı tutabildim nede sensizliğimi yalanlayabildim
O zamanda işte dışarı çıktım ve tüm samimiyetimle Allaha yalvardım
Gözyaşlarım akarken gözlerimden
Dedim ki Allah'ım yağmur yağsa da bari gözyaşlarım belli olmasa
Çünkü beni hiç ağlarken görmedi ellerim
Kulaklarımda hiç ağlarken hıçkırma sesi olmadı
Sensizliğimin son demine gelene kadar
Artık hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve yalvarıyorum Allaha
O da beni sevse diyorum, sevilmeyecek kadar kötüysem al şu canımı diyorum
Ama yine susuyorum...
Anlıyorum ki ne kadar ağlasam ne kadar konuşsam boş
Ve odama dönüyorum
Gözyaşlarımı göz bebeğime hapsetmeye başlıyorum...