Ben Kalem ve Sözcükler

Şimdi baş başayız , 

Ben, kalem ve sözcükler. 

Ayrılmaz 3 dost. 

Çektiğimiz sıkıntıları düşünüyor, 

Neyse deyip geçiyoruz. 

Ders çalışsam, 

Birileri "Çalışmıyorsun. "

Kitap okusam, 

"Çok oturuyorsun. "

Spor yapsam , 

"Yeter yapma! "

Şiir yazsam, 

"Zamanını boşa harcıyorsun. "

Bu ne cehalet, 

Ya Rabbi! 

Söyleyecek çok şey var ki , 

Kalem : Tükenirim.

Sözcükler :Yetmeyiz.

Ben: Zaten söyleyemem, 

Diyorum. 

Şimdi baş başayız , 

Ben , kalem ve  sözcükler 

Karşımızda deniz yok. 

Yeşillik deseniz, 

Allah'ın çölündeyiz.

Sıcaktan bunalıyoruz , 

Bir de cehaletle, 

Uğraşmak var. 

Karanlık kaplasa her yeri , 

Kalem susar, 

Sözcükler kaybolur, 

Ben yatarım. 

Ama güneş doğarsa, 

Yine aynı hava, 

Yine aynı cehalet. 

Ne zaman mı biter :

MEÇHUL !

Şimdi baş başayız , 

Ben , kalem ve sözcükler. 

Arıyoruz durmadan, 

Olanı değil, 

Olmayanı arıyoruz. *

Belki güzelliği, 

Belki hakikati, 

Belki de yaratanı. 

Bekliyoruz, 

Ya bulutlar üstünde, 

Ya "Umutsuzlar Çölün "de , 

Ya da karanlığın içinde , 

Sadece bekliyoruz. 

Şimdi baş başayız  , 

Ben , kalem ve sözcükler. 

Vuslat zamanı gelmeden, 

Son noktayı koymadan, 

Yeni bir dünya, 

Bir de cehaletin bitmesi için, 

Haykırıyoruz son defa...

Not : "Olmayanı arıyoruz. " unutulmaz birinden alıntıdır.