Ben Kalem Ve Yalnızlık

Gecenin en sessiz vakti
ben kalemin ve yanlızlığım
başbaşa vermiş
dertleşiyoruz öylece
Kimse duymuyor bizi vede görmüyor
anlamıyor bizi bizden başka kimse
konuşuyoruz bazan sessiz kelimelerle
Sus pus olup öylece düşünüyoruz
Saçma geliyor bazan yaşam
Neyin peşinden sürükleniyoruz diye
Yaprak misali savrularak oradan oraya


Kapılıp gidiyoruz bazan bir sonsuz mavilikte
Güneşe uzanmak ümidiyle
Bir umut türküsü söylüyoruz geleceğe dair
Dünyaya barış ve huzur dileyerek
Herşey güzel olsun istiyoruz
Çocukların güldüğü açlığın savaşın olmadığı
Bir dünya hayali kuruyoruz sade ve yalın kelimelerle


An geliyor ağlıyoruz hüzün kucağında
Gözyaşları rahmet rahmet dökülüyor
En sevgiliye kavuşma hasretiyle
Bekliyoruz vuslatı
En yalın haliyle