Ben Kim

Bir dağın zirvesinde eriyen kar
Belki de bir odun sobasındaki kor
Sesi çıktığı kadar bağıran çocuğun
Sesindeki berraklık benim

Gün ağarmayan sabahlarda karanlık
Güneş doğmayan gecelere aydınlık
Yalnız kalmış sevda
Belki de eriyen bir mum
Kim bilir , belki de kuruyan dereler benim

Sevdasını kaybetmiş sevgili
Belki de onu arayan deli
Bakmadığı yer kalmayan sevgili
Onu bulunca akıllanan sevgili
Belki de ben , uzaktan izleyen seyirci

Arkadan dedikodusu yapılan
Öyle böyle işe yaramaz denen
Babamın tabiriyle ,
Benden bir şey olmaz
Kim bilir belki de bir şeyler olur benden
Ama ; ben kimim

Yeni açan bir çiçek
sonbaharda dökülen yaprak
yeni başlayan hazan yağmurları
dertli dertli çalan Orhan babamı

kimliğini kaybeden onsekizli
sayfalarında ağlıyor şiirleri
umut dolu bu geceleri
severdim belki ,tanısaydım kendimi

belki de ben güneşin gölgesi
çöllerde kavrulan bir kum tanesi
aşıkların bitmeyen çilesi
belki de eşkine inat bir rahvan yelesi

olabilir miyim acaba sevdalının sevdası
en büyük belanın , kara belası
en güzel manzaranın arka sayfası
olabilir miyim üstad necibin tayfası

istisna düşüncelerin tek mantığı benim
kara tahtın şahı, paraların padişahı
sivri dillerin yontucusu
belki de korkulan yaşlı bunak
hatta mahallenin casus adamı

hükümlüyüm parmaklıklara boyun büken
gardiyana bağırıp mektup bekleyen
belki de mektubu veren
ama , olmak isterdim 82 mamakta
şimdi reisimin anıları orada yatmakta

benimdir Türk bayrağı görünce ağlayan
arka yüzünde neler neler yatan
ay yıldızdan ibaret olmayan
söylede anlatsın toprağın altında yatan
keşke sorduğunda ben olsaydım
kara toprağı yorgan edinen
bu vatan için canını veren
keşke ben olsaydım , keşke ben