Ben Köylü Çocuğuyum

Ben köylü çocuğuyum!

Moda nedir bilmem,

Sevmem yalanı;

Söyleyeni de..

Kıldan çoraplarım vardır; yamalı,

Anam örmüştür güz nuruyla,

Sevgisini döker nakışlarına,

Tüm yüreğiyle sever babamı,

Dizinin dibinde mutludur;

Gülümser...

Ben köylü çocuğuyum!

Burçaklar kadar sarı saçlarım,

Gökyüzü kadar mavi gözlerim var,

Kahpelik, ihanet,

Yazmaz benim kitabımda,

Özüm gibi sözüm de doğrudur,

Böyle gördüm babamdan, anamdan,

Böyle giderim...

Ben köylü çocuğuyum!

Sevdim mi tam severim,

Bütün kalbimi sererim önüne,

Beklerim bir ömür boyu,

Yeter ki gelsin,

Gecelerim yıldızları saymakla geçer,

Gündüzlerim harman yerinde..

Çıkmadım gurbete,

Bilmem nasıl dayanılır bu hasrete...

Ben köylü çocuğuyum!

Beceremem süslü püslü,

Sözler söylemesini,

Gözlerim anlatır sevgimi,

Dudaklarım dinler..

Deniz nasıldır hiç görmedim,

Köyümün ırmakları paklar bedenimi,

Soğuk suları keser hararetimi,

Yeşil kırlarında koşarım özgürce,

Yeni doğan taylar gibi,

Toplarım sevgili yarime sunmaya,

Papatyalar, laleler, nergisler...

Ben köylü çocuğuyum!

Atalarımın emanetçisi,

Doğdukları toprakları eker biçerim,

Alınterimi akıtırım gübre diye,

Dedim ya ben köylü çocuğuyum;

Seven böyle sevsin beni. .