Ben Olamam
Üzerimde şizofren hallerimi çıkarıp yatağa attım
Ben o biz siz onlar ne güzel protokol
Kuşkulanıyorum acaba hayatımın en güzel yılları
Bana vurup geçecek mi kaşla göz arası.
Laf hikaye şair müzik ve sevgili
Hepsi hayatın dolambaçlı basamakları
Kırdılar gururumu değiştirdiler beni
Sanki ben ben değilmişim gibi davranıyorum.
Ödün ölümü görmeden verildi ellere
Artık ben, ben olamam
Kendimle kopardım bütün bağlarımı
Ayağımın altından alınan zemin
Boş sözler sarfettiriyor kuşlara
Bir zorunluluk dünyaya yaşamakla ilgili
Ruhumun ruhunu kapsattığı eylül yıkıntıları
Şehrin elektriğini damarlarıma yüklüyor
Güneş doğmuyor senin üstünden İstanbul' a
Denizin kokusunu hissetmiyorsun ağır gripsin
Çaylar nasıl olsun diyen şopar çocuğu
Gözünü alamıyor senden artık
Yabancıyım yabancısın...Bu şehre yabancıyız artık.
kizilentari
teşekkürler yorumlarınız için şair dostlarım...
Yabancılaşmak... Tebrikler.
h.aydemir...
şiirin bir an paronayasını yaşadım, şehir değilde sanırım biz bize yabancılaşıyoruz...
tebrik ederim...