Ben Pazarcık Gibiyim

Nasıl desem rüya gibi

Bir sabah ayaz vakti...

Şubat ın altısı saat; 04.17' da 

Sallanan beşik gibiydim.

Dedim ya ben Pazarcık gibiydim.


Kar mı yağmur mu?

Bilinmezdi ama 

Yağardı.

Sallanan toprak  rüya gibiydim.


Sokakta dolaşan insanlar

sessiz...

Haykırasım vardı 

Ama haykıramazdım ki 

Umutsuz gözlerin bakışı...

Her an sallanırdık binalara bakarak

Gercek sallansakta rüya gibiydi.

İşte ben Pazarcık gibiydim.


Bende herkes gibiydim

Acıların canlı fügürleri

Kaçan kaçana arabalar dolaşırdı sokaklar da

Gidiyorlardı...

Ama nereye ...

bilinmeyen yerlere..

Adreste yoktu.

İşte ben Pazarcık gibiydım.


Yıkık binalar arasında

Dik duran binalarda rüya gibiydi

Yine haykırmak istiyordum.

Duyan olmayacak gibiydim.

Biliyor musun?

Acı, ölüm vardı.

Sessizlik, umutsuzluk vardı.

Tam anlamıyla Pazarcık gibiydim.


Her yer yıkılmıs 

İnsanlar  kimseler yoktu

 Kuş sesi, insan sesi yoktu

Her yer sessizliğe bürünmüştü

 Bu viranede bir garip divaneydim

Yaşayan bir ölü...

Sessiz sinama da baş rol oynayan

Ben Pazarcık gibiydim.


Geceler karanlık umutsuz kokardı.

Sokaklar sessiz, gökyüzü karanlık

Kötülüklerin acısı yoktu.

Memleketimin ruhları.

Güneşin şafağı aydınlatırdı kara yüzleri

Aynen Pazarcık gibiydim.


Pak yüzlere ibret !

Acıyan yaralara boğardı

Güzel insanlar umutları vardı.

Gökyüzü mavi...

 Yer gök aydınlık yarınlar kokardı.

Ben pazarcık gibi...

Yürürdüm her dua da...

Gülüşünle, umutla...


Bir düşünür bin susardım

Yinede bir umut vardı.

Bütün bedenimle...

Ben Pazarcık gibiydim.

25 Şubat 2023 1378 şiiri var.
Beğenenler (4)
Yorumlar