Ben Şairim 2

Ben şairim
Beşik kertmesiyim yalnızlığımla
Nefesim hasret kokar
Gün kuruları saklarım sayfalarımda
Can kırıkları acıtır canımı
Gâh bir okyanusun dibinde atar nabzım
Gâh bir ormanın kuytusunda
Gâh bir baykuşun gözlerinde bulurum karanlığımı
Gâh gölgesinde bir bulutun
Ve ben şairim
Hem zayıfım
Tek bir çocuğun bir damla gözyaşında boğulur dünyam
Hem öyle bir öz vardır ki bende
Üzerime gelen İmparator ordusuna
Çizmelerimi parlattıran



Ben şairim
Beşik kertmesiyim yalnızlığımla
Nefesim hasret kokar
İçimde yanar
Prometheus'un sönmez ateşi
Zümrüdü ankadır ruhum
Yüreğimdedir Kaf dağının bir eşi
Ve ben şairim
Bedavadır ama zor bulunur sevdam
Kâh memleketimin baharını ararım yeşil soğanda
Zindan köşelerinde
Kâh kara kışına bile hasret kalırım gurbet ellerde
Kâh kendime bile gurbet olurum bir aşk peşinde
Kâh bir milleti uyandırırım esaretten miting meydanlarında
Yaşamayı bildiğim kadar
Ölmesini de bilirim
Sevmeyi bildiğim kadar
Silmesini de



Ben şairim
Beşik kertmesiyim yalnızlığımla
Nefesim hasret kokar
Çanakkalede,Yemende, Kut'ül Amâre' de alnından vurulur
Mısırda asit havuzlarında kör olur
Sarıkamışta donar kelimelerim
Sonra ‘Mavi Gözlü Bir Dev'le kendini bulur şiirlerim
Ve ben şairim
Sevdiğim zaman sevmezsem gönülden
Kelimelerim çağlamazsa yüreğimden
Peşkeş çekersem tek bir kelimemi bir namerde
Yüz çevirirsem yaşanan acılara
Ve sevinmezsem milletimin sevincine
Namert oğlu namerdim.
Çünkü ben şairim