Ben Sana Yanarım, Sen Kül Olmamışken

Bazen birine öyle çok yanarsın ki,

o, henüz kıvılcım bile almamıştır.

Ve sen kendi ellerinle tutuşturduğun her duygunun,

bir gün seni yok edeceğini bile bile seversin…

Ben seni öyle sevdim işte.

Tüm ihtimalleri unutarak,

kendimden geçerek,

senin için kendime küsmeyi bile göze alarak…

Seninle başlayan her şeyde

bir ihtimal aradım…

Sana hiç ses etmedim,

çünkü beni duymanı değil,

beni hissetmeni istedim.

Ama sen sadece seslere kulak verdin,

kalp ritmini değil…

Ben seni kalbimle çağırırken,

sen başkalarının sesini yankı yaptın içinde.

Bir insanın

kendini adım adım yok etmesi ne demekmiş

ben anladım.

Sana her gelişinde biraz daha küçüldüm,

senin yanında kendimden vazgeçtim,

sana kocaman bir sevda sundum,

Şimdi söyle;

sana yandığım bu yerden

beni kim kurtaracak?

Kendime dönmeye çalışsam,

her şey seninle başlıyor yine.

Seninle bitmiş ama

benimle devam ediyor acı.

Ben “belki bir gün…” diye umut ettikçe,

sen hiçbir şey olmamış gibi

başka bir hikâyeye başlıyorsun.

Bilmezsin,

gidenin peşinden kalakalmak ne demek…

Çünkü sen hiç kalmadın.

Sen hep giden oldun,

ama ben her defasında sana dönen…

Ve her dönüşte biraz daha eksilen,

biraz daha yalnızlaşan,

biraz daha kendine yabancılaşan oldum.

Şimdi bana “iyi misin?” deme,

çünkü sen gittiğinden beri

hiç kimseye tam olamadım.

Kendime bile…

Çünkü sen benden giderken,

yalnızca seni değil,

bana ait olan her şeyi de söküp götürdün.

Güvenimi, inancımı,

birini severken masum kalabilme ihtimalimi…

Ben sana yanarken,

sen hâlâ serin sularda yüzüyordun.

Ben her gece ateşle sarmaş dolaş uyurken,

sen bir kıvılcım bile taşımıyordun içinde.

Bu yüzden de hiç anlamadın;

neden sustum,

neden uzaklaştım,

neden içimden bir ben daha öldü

Biliyor musun,

ben seni sevdim,

ama kendimden de çok vazgeçtim.

Ve bugün kendime dönerken,

bir mezarlığın içinden geçer gibi yürüdüm:

her adımda bir anı,

her anıda bir yanık izim kaldı.

Ve işte buradayım şimdi…

Senin hiç yanmadığın o yangının

küle çevirdiği bir hâlde.

Ben hâlâ yanıyorum…

Sen hiç tutuşmamışken bile.

Birini severken yok olmak,

sadece aşk değil,

bir intihardır aslında.

Ve ben defalarca öldüm senin yokluğun.

Hiçbir mezar taşında adım yazmadı ama

ruhum çoktan gömüldü sana…