Ben, Sen Ve Yalnızlığımız

Farketmeden çalmışım hayallerimi kendimden.
Düşlediklerim bir bir olurken ben kaçmışım.
Sevdama karşı çıkmışım mantığımla,
Kor olmuş kalbime su serpmişim hep.

Yaşanacak olan her güzel şeye inat,
Perdeler çekerek başlamışım günaydınlara.
Doğan güneş kalbimi ısıtmasın iştemişim.
Korkmuşum aciz taraflarımı göstermekten.

Doğru zamanda doğru yerdeymişim hep,
Yanlış zamanda yanlış işler yaparak.
Gün gelip bulmaz dediğim yalnızlığım,
Ansızın kıstırıvermiş beni vagon köşelerinde.

Ağlarsam duyar mısın sesimi,
Tutar mısın ellerinle göz yaşlarımı.
Belki bir avuç, belki de daha fazlası,
Sokaklara serper misin yağmur niyetine.

İsyanımın tek amacı sen,
Güneşlerimi söndürüp beni karanlığa çeken.
Soğuk duvarlı odamda birbaşıma beni,
O duvardan bir diğerine çarpan yalnızlığınla.