Ben Sensiz Sanki Yaşayan Bir Ölü Gibiyim
Geceleri yastığa başımı koyamıyorum
Uzandığımda her yanıma sanki dikenler batıyor
Dört duvar sanki üstüme üstüme geliyor
Gözlerim belki uyuyor ama ruhum uyumuyor
Ben sensiz sanki yaşayan bir ölü gibiyim
Gözlerim dalgın dalgın karşı duvara bakıyor
Orda senin resmin asılı gözlerimi senden ayıramıyorum
Bakıp bakıp durmadan ağlıyorum
Gözlerim kan çanağına döndü ama ben aldırmıyorum
Ben sensiz sanki yaşayan bir ölü gibiyim
Herkes gülüp eğleniyor
Sevgililer kol kola girmiş geziniyor
Mutlu ve neşeliler dünyalarında
Ben ise yapa yanlız kaldım buralarda
Ben sensiz sanki yaşayan bir ölü gibiyim
Her gün gelir oldum baş ucuna
Sevdiğin papatyalardan getirdim
Oturdum dualar ettim ruhuna
Ağladım sonrada senin yokluğuna
Fazla sürmez böyle giderse bende gelirim yanına
Ben sensiz sanki yaşayan bir ölü gibiyim
insan sevincede ölü gibi oluyor üstadın dediği gibi nefret ede ede sevince de ölüye dönüyor zor be dost zor kalemine sağlık
bazen hissiyatlarımız geliyor dile bazen esinlendiklerimiz..işte bir içses..duygular şelale..tebrikler hüseyin, dile getiriş şeklin güzel👍👍👍