Ben Sensizliğin Sırtına Yaslanacağım

ey sevgili vakit daraldı
seni bekleyecek zamanım kalmadı
bir kalbin sahipsizliği acıtır en çok köleyi
kendi kalbine vurduğun zincir
ayaklarına çaktığın prangalar acıtır
susuzluk zordur azizim
hele bir de kavurucu bir aşk ise yakan
ne isyanlar biter
ne uykusuz nöbetler
tüm acılar gerçektir
acıyı fark edemeyen bir tek gözlerdir yalan

bizim yarınımız yazıldı mı aşk hanesine
içimin dışımın tek sahibine yakarıştır bu
ey Tanrım!
kapından al içeri
son kez bu seven iki kulu
içime bastırdığım ne varsa dünden
çitilemekle çıkmıyor kiri
sadakat yeminim vardı oysa
saçlarımda yakılmış vaadler
dönmediğin sabahlara açmıştı hep güneş
hüznün siyahi dudaklarımda
gönlüm ise yetinmeye razıydı
giydirmeye kıyamadığın o çulu

sende bıraktığım saçlarımı,kalbimi,ellerimi getir
nasıl benden söküp aldıysan
affıma sığın
gözlerimde yağmurlar biriktirdiğin
takvimlerden dökülürken vakitlerin
sen anımsamazsın
dört bir yana haber salarken mutluluklarımı
ben tek başıma
kucaklamıştım yavrularımı


kırklanırken her biri
kalbimin üstünde
başka bir bozlak çalardı
dizlerim zulmünden sevgi
Tanrıdan şefaat beklerken
sen içimde ateşler yakarken
ben denizlere sığındım
ey ellerini tutamadığım
sen esmer gözlerim ol yine de
ben sensizliğin sırtına yaslanacağım.....


seni seviyorum...........