Ben Yandım

ben yandım
ıskarta yalnızlığına bürünmüş
bir bekleme salonu gülüşünde
her nefesinde karbondioksit soluyan Ankara'ya
hasret yağışlar bıraktım..

bayat bayram şekeri ile
maviliğine hasret bir akşam arefesinde
elleri buz kesmiş...
gözleri ondan başka birisine göremeyen
aynı zamanda görmek istemeyen...
sesi çilek aroması bir çocuktum...

ben yandım...
anahtarını kaybettim kalbimin
nefret taşımadım damarlarımdan beynime
aklımın nakliyesiydi seni götüren kalbime
gözlerini gözlerime iliştirdim

ben yandım....
bir ağustos akşamında
ben yandım...
torosun maviliğinde...
ve süremedim merhem olsun diye gözyaşlarını...
ben...
yandım...
sesini yitirmiş bir fırat'ın ağlayışında