Bencilce Kirli

bencilce kirlendim hülyasız
masum çığlıklara çok mu uzaktık
benzimdeki candan kiraz yaylalarında
avurtları çökük bir çocuk
uyandığım her kırılan dal gürültüsünde
hınzır bir yoksunluk didikler gururumu
göz altlarımın onurusun sen
ilkbaharımızın çeyizinde soluk
oysa çam ormanlarıydık öğlen tutkulu
umarsız kır uykularına kanmazdık

ben ırmağında olmadım hiç mutluluğunun
bu akıntı asla senin değil
yaralı bir martının denize son defa bakışıyım
aklımda sadece bir daha ne zaman uçacağım
surlarında göğe uzanan serseri yalnızlığımın
saçlarına hiç dokunmadım ama kanadımı sen kırdın
şimdi renk katarlarımı istiyorum
belki anısız belki yorgun
resimlerde bir başkasını sevişindeki

bulanıkça sinmiyorum aylağım herşeyine
senin sevmeyeceğin kadar
avare
sen beni sevmeyeceksin hiç
burgaçlarım oyuncağın
nabzımda sıcacık koştuğunu bildiğin halde
duracaksın
bana körpe ayrılıklar hazırlayacaksın
gıcır gıcır kanamalar
vapur telaşları
avlularında güvercinler vurulmuş evler
bana bensiz mutluluğunla
mutsuzluğumu

yüzün gevrek simitimdi
seni zorla da olsa öpmesem doymazdım
nerde bir özlem yeşerse orda sen baharsın
nerde bir çocuk büyüse orda sen anne
nerde bir şair ölse
sen
orda kalırsın
sen yenildin mutluluğuna
yangınımın yetimi
acemi aydınlıklarda şimdi
hangi güneşten ellerin alıç toplasın
ellerini toprağıma daldır
saçlarımda uğur böcekleri oynaşsın
seslensem duyar mısın?
'-toprağımı fazla eşeleme
beni böyle görme utanırım
sana yumuşak yürekli çiçekler sunacağım
taş yastıklı yatağımda'

...

sana bir tan ağartısı ayırdım
güneş mutluluğunla ırgalansın
dağ yolları tozluysa anlarım
benimle aynı yağmurda ıslanmamışsın

saatler hırçınca ufkumu uyarır
ölümle sağdıçlığım dikilir kapıma
masallar hala böyle cilveli
bağ gazelleri anaç hüzünlerime
bakarsın gene kapını açarım
bana bıraktığın kırıntılar için