Bendeki İdamın

Gözlerimin ferine bir mum yakmış geziyordum.
Bedenim saplantılı dokunuşlara tutsak,
olmazsa olmaz obsesyonların kucağında
bir yanıp ,
bir sönüyordum.

Sen olan her uçurumu bir tali yol bildi uçarı aklım.
Her cümle sonuna bir heykelini dikti kalemim,
Ve her yanlışa biçilen doğru ?sen'din...

oysa sen;
gerilmiş bir darağacında
dünyevi zamanların geri sayımına son dilekler yaratıyordun;
ve hiçbir dileğinin kurgusunda ben yoktum.

Şimdi bir tekme salladım parmak uçlarınla tutunduğun o sandalyeye,
bendeki idamınla aşka imanım güçlensin diye !