Bendeki Senler

Kırık bir sesin yüzüne yaslanarak,
umutsuzluk tarafından vurulan
sevgimin saflığındaki yalnızlığımla,
seni bekledim vapur iskelesinde....
Uykularıma yakışan düşlerimde,
saadetten utanan kavuşmalarım,
kınayanın kınamasından aldırmayan yanlarımla,
pembenin kadife koynunda....
Tuvallerde dünya sevdalarına uyarlanmış inanç çizgileri
ve dikiz aynasında Şakülü kayan portre..
Yüzünün ödünç aldığı gözlerim,
yıllardır deniz ülkesi işgalleri yaşıyor.
Her köşede vurulan çocuk resimleri..
Yıllardır umut ve korku üzere
beklemelerim devam ediyor.
Göğsümde sakladığım pelesenk yalnızlığı takatimi tüketiyor.
Sen gelmiyorsun.
Tüm senlerin susturulduğu,
susturulamayan sadece kalplerde vicdan senleri,.
Üşüyorum gelmeyişinin rüzgarından,
düşüyorum güz yapraklarına.
Azalan sevinçlerim,
çoğalan kederlerime devrediyor boğazımdaki hıçkırık düğümlerini.
İkindi aydınlığına uzanıyor tılsımı yitik
bakışlarım.
Toprak avlularda ağlayan sokaklarım
sancılı....
Yarınsız iz bırakmayan ağıtlarım
tesellisiz,..
Ve
karanlık kokan hallerim
savunmasız......
Giden her ömür vapurun ardından;
kıyılara vuran yalnızlığım ve beni terk eden yanlarım.
Gelen her vapurda;
susuz kalan çocukluğuma ağlayan tebessümün
ve tensel duyguların masumiyeti.
Fanuslu lambalardaki kadife çerçeveli
karanlıklar sunuluyor her köşe başında.
Armağanlar dolusu yalan yüzler geliyor dört bir koldan,
tüllerin perdelerin ışıkla birleştiği akşamlar geliyor,
maalesef sen gelmiyorsun..
Özlem bulutları gözlerimde,
salonları paylaşılmış gönül konağımın üzerine
yağmur olup düşüyor.
Enfiye kutularına uzanan efkarım,
kalemlere sürülemeyen yazgıma yeniliyor.
Senden bir karış kaçamayan gençliğimle,
yıldızları çalınan gökyüzüme bakıyorum.
Yakalayamadığım saatler ellerimdeki utancıma akıyor.
Kirpiklerime değen denizde,
bu giden günün son vapuru.
Tek sermayem,
bakire çarşaflardaki sessiz ağlayışlarım.
Gül gamzesine düşülen not: Yarın yine seni bekleyeceğim.
Acaba sen gibi kaç gerçek var bekleyeceğim.
Sende gelmezsen sokakta kaldığım gündür.