Benden Giderken

en çok gözlerini sevdim
bana gelirken
yosun yeşili gözlerini,
içinde saf ve gizlenen masum çocuğu
sessizliğine gömülen yakarışlarını
arzu dolu bakışlarını,
ve o gözlere bakıp dalarken
içinde kayboluşluğumu sevdim
ve her kaybolduğumda derinliğinde
beni yine su yüzüne çıkaran
yeşil ve yüksek platolar kadar
engin yüreğini sevdim
bendeki tüm tabuları kıran
üstünde özgürce,
fütursuzca,çekinmeden
beyliğini sürdüren sevdanı sevdim


sonra,
kendi tabularını kurdun,
tüm giriş, çıkışlarımı kapatarak
yasaklar koyarak
sonra baktım ki
erimekte,çökmekte ruhum
yeşil gözlerinde kayboluyorum
siyahlarımla dibe çakılarak
ve yuvarlanıyorum yeşil platolarından aşağı
kaygılar, sıkıntılar çoğalıyor,sevdanın beyliğinde

ve
ve en son ellerinin ağına takılıp,yine kalıveriyorum
öylesine,çaresiz ve sessiz
ve en çok marifetli ellerini sevdim,bu yüzden
helal olsun
tuttuğunu koparmıştı sonunda
benden giderken