Beni

Yalnızlık dolanırken ayaklarıma
Üşüyorum dışarıdaki çocuk kadar!
Ellerim kir, pas içinde
Gökyüzü yorganım olsa da
İliklerime kadar donuyorum,
Bir iyilik yap
Avuçlarından içir güneşi kana kana



Avuçlayıp ayı, yıldızı
Omuzluyorum geceyi
Öfkenin nefesi okşarken bedeni
Fırat, Dicle saflığında
Üryan arşınlarken
Hayat denen yolu
Kancıklar sarmış dört bir yanı



Gülüşlerim nazlıydı
Sabahsız geceleri tanımadan
Şimdi
Efkâr gölgeliyor sabahı
Kurulmayan düşler
Üşür
Acılar arşınlarken yüreği
Aklım üşür



Zulamda sevda yüklü bulutlar
Kirpik uçuna asılı kalalı
İçirdim geceye gözyaşımı
Kar olup yağdı
Ayaza çevirdi
'BENİ'