Beni anlat

borcum varmış gibi hayata

ürkek olur bazı duruşlarım

şaşırdım bir demet çiçeklerin selamına

rast gelmiştim üsküdar’da

ahşap evin olduğu sokaktı

böyledir benim duygularım

üzülmelerimi bile severim

şimdi konuşup dertlerimi

rıhtım kalabalığında beklerken

anlatırım yosun kokulu şehre

başlamalıyım artık yarınları düşünmeye

üzerimde kalan bir katre söylendi

şaşırmadım deniz şehrin ıslattığına

rüzgarın katıp getirdiği dalgalara

alıştım ben zaten yalnızlığa

baktım kendimle kalabalığım sıkılmadım

üst üste düşüncelerimle göklere tırmandım

şanslı olmayı değil

ruhsal yolculuğa talibim

aklım sürekli yenidir

beni kimse fark etmez

üstelik bunu ben de istemem

şaşırmasın insanlar çünkü

rüyada bile hançeri hiç sevmem

akşamlar dalgın gelir bana

birbirimize sırdaş geceyle

üşenmedik kopkoyu bir gizemdik

şafaklar söktü üzerimize

rengi atmış fotoğraflar gibiydik

anılarım sessiz umutlarım belirsiz

benden ötelere mi gitmeliydim dedim

ünlem ünlem sözlerim

şebnem yığılı sabah ayazlarında

rahat değilim güneşle tanıdık sevinçlerim

aslında süzülmüş acıları taşır yüreğim ..

11.10.2019 / çengelköy