Beni Anlıyor Musun?

I.

Hayatımın en zindansı karanlığında
Sen çıktın karşıma,
Ve hayatım seninle yeniden aydınlandı
Şimdi her gecenin ardından
Muhakkak doğan bir güneşim oluyor
Tıp kı sen gibi yâr...


Acıya dair ne varsa kalbim de
Hepsi silindi gitti senin sevginle
Senden önce sanmıştım ki ben,
-Böyle yaşayamam
-Bu acıya katlanamam
Ve bir daha asla mutlu olamam!
Ki sen girdin yoksul dünyama
Ve sahip çıktın öksüz sevdama
Tuttun benim ellerimden
Aldın beni o karanlık,
Ve sessiz gecelerden....


Şimdi,
Susan mutluluğum yeniden dile geldi
Yeniden umut güllerim açtı
Hani ağlayan ve tebessümü unutan,
O kanlı gözlerim varya
Şimdi gülmeye vuslat yelkeni açtı
Artık bakmıyorum bile dünlerime
Çünkü, dünlerimde ki acılarım
Senin kalbime girişinle,
Beni yalansızca sevişinle,
Bir bir çekildi hafızamdan...


Artık gecelerim de,
Acı yok, göz yaşı yok
Mutluluğa dair her şey var
Sen varsın,
Gülüşün var,
Bakışın var,
Ve bir de ben varım
Yani artık aşk var yâr.
Ve aşkımız var!...

II.

Bilmiyordum bir gün mutlu olacağımı
Ve bilmiyordum böyle delicesine sevdalanacağımı
Sanki hep göz yaşım akacak,
Yüreğim günden güne yara alacak
Gençliğim düne göre,
Daha çok kararacak sanıyordum
Meğer ne güzel şeymiş,
Kalbin'de yaşamak! /yâr/


Artık ağlamak mı?
Günden güne yok olmak mı?
Hatırlamıyorum bile onları yâr!
Sen unutturdun bana o acı günleri
Sen yok ettin gözlerimde ki nemleri
Yüreğimde ki kirleri,
Ve kahrolası çileleri
Sen yâr sen!...


Sen kalbime konan beyaz bir melek oldun
Ben ise, mutluluğu seninle yeniden buldum
Ve yüreğine aşkımla - sevgimle - doldum.
Hem doldum,
Hem de acı geçmişime soldum yâr ...


Hayatı yeniden sende bulmuşken,
Aşkı kalbin'de, sevginle tatmışken,
Tüm acıları seninle unutmuşken,
Sakın bırakma ellerimi yâr!
Sakın.


Ne ben sensiz yaşayabilirim,
Ne de yüreğim kaldırır sensizliği.
Beni anlıyor musun?
-

DeLi-oĞLan