Beni Bekleme
İçimdeki gitmeler
Hiç bu kadar derin olmadı...
Gece yine kapımı çaldı
Tepemde yelkovan kuşları
Haylaz yıldızlar izimi sürüyor...
Gözlerimde yolculuğun mavisi
Uzakların şarkısını söylüyor
Bahçemde somurtuyor yediverenler
Kiraz dalları,artık yüzüme gülmüyor
Serin uykular getiren rüzgâr
Sanki esmeye üşeniyor...
Hiç bu kadar cansız olmamıştı toprak
Yağmur hiç bu kadar kuru yağmamıştı
Bana inat,sular bile ters akıyor
Gün hiç bu kadar isteksiz doğmamıştı...
Anne
Sen gülümse ve lambayı yak
Buğulu camların ardından bak
Ve bana dualar oku
Gidesim geldi yine
Anne
Ben hayata çıkıyorum
Akşama beni bekleme...
"İçimdeki gitmeler Hiç bu kadar derin olmadı..."
Hele hele böyle gitmelerde anne nasıl beklemez hatta hiç izin vermemeli..
Evladı yanında değilse anne yüreği kuş gibi çırpınır..
Merak ve koruma duygusu kendiliğinden oluşur ..
Sevgiler..
"Hayata çıkmak", işin kandırmacası da olabilir ki ne derseniz deyin, hele de gece çıkılıyorsa, annelerin beklememesi olası değildir. Güzeldi. Kutluyorum.
Anne Ben hayata çıkıyorum Beni akşama bekleme
Can, finalden bir hatta birden çok şiir daha çıkıyor. İmdat anne...
Var ol, sağ ol..
geleceğim şiirim geldi aklıma...
geleceğim derken gelecekteki günlerdi kastım...
gitmek isteyip de gidemediğim... hiç gidemeyeceğim...
''hayata çıkmak...''
susmasın kaleminiz...
kutlarım...