Beni Bırak Öyküsü

Ljubljana'dan geldiler; ve Laleli'den ve Buhara'dan
Hain değil gözlüklü idiler
Oysa hepimizin gözlükleri vardı
Dünyayı gözlüklerdik sırt sırta harb ederken
Paramız vardı, paralıydık, askerdik
Ağaçlar gördük
Mükemmeliği midemizi bulandıran ağaçlar
Hepimizin birer, üçer, beşer kaybedişi vardı
Bazıları sarı, bazıları da siyah saçlıydı
Bazı kaybedişlerin doğum lekeleri vardı
İşte ben, ve bilhassa ben
Kendi kendimi bilerek ve isteyerek
Bu dar sokağın ortasına gömmüştüm

Zeynep beni bekleme!
Hiç bu denli şiir kokmadım
Anlıyorum bu yıl kalem camdan olacak
Sana sağlıklı sözler iletemem artık
Sızlayan kesikler de fısıldayamam kulağına
Seni rüyamda gördüm Zeynep beni bekleme
Dişlerim kanıyor umudun taktığı pençeden
Pozitif değerler biçiyor hakkımda ölmeden ölenler
Bırak kırdığım saz ile kalayım beni bekleme