Beni Buldum Sevgili

metruk bir yolda giderken
eskimiş papatya demetlerini derleyip
bahar eskisi yağmurları çalıp dağarcığına
miskin bir yorgunluk düşünce hele yamaca


yabani ot gibi güneşe kavruk
suya hasret
toprağa göç


mavinin tam ortasında gri düşler kurarken dimağım
sen beyazdın
siyahından koşa gelmiş


soluksuz yağmurlarda yıkadım seni
kış ortasında nefesimden ısıtıp tenini


kara ekoseler sürülmüş şakaklarına kırk tas su vurdum
kırk amentü okudum şehrin lambalarını kıra kıra


gece ve sen yazıldı alnıma
şakağımda bir dirhem kızıl boya
kabri aydınlatan avuçların
beni uyandırdı göğüs aralığında


beni buldum sevgili
gül rengi yastıklarda
avurtlarında alın çizgilerim
beni çaldım rüsva bir faldan





sarsarak uyandırdım
soluksuz uykularından
korktum korkunun ecel ile debelleşmesine


bu virane kasvet
çoktandır çöreklendi içime
korktum uyanmayacaksın diye




metruk bir yolda giderken
eskimiş papatya demetlerini derleyip
bahar eskisi yağmurları çalıp dağarcığına


beni buldum sevgili
gül rengi masallarda
avurtlarında alın çizgilerim...