Beni En Çok O Bildi

Beni en çok o bildi
O anladı ruhumda kopan fırtınaları
Kimse gibi değildi kimse gibi değildi
O koydu gözlerime yağmurlu bulutları

Beni en çok o yordu
Çünkü bir deniz gibi masmavi kokuyordu
Baharın rengi onda sesin ahengi onda
Saçları nehir gibi boynundan akıyordu
Bir kıvılcımı yeter vadeniz dolduğunda
Gözleri ölümlerden ölüm beğen diyordu

Beni en çok o sildi
Ne kadar çok yazdıysam
Onun karşında başım bir dal gibi eğildi
Dokunduğunda yandım bıraktığında savruldum
Kâr saydım ona yakın bir lahza yaşadıysam

Ve gönlümde azaldı sürahide su gibi
Silindi gözlerimden camın buğusu gibi
Yıllar onu da aldı
O da mazide kaldı tıpkı çoğusu gibi

Herkes herkes gibiymiş farkı yokmuş kimsenin
Nasıl bakarsa öyle görürmüş meğer insan
Karşında bir dağ gibi durmasını bilenin
Gözlerinde ölürsün bir nebze yaşıyorsan