Beni Evimize Götür

Taş kalpli bu şehri sevemedim ben
Uyan artık baba!
beni evimize götür-


Bir ev çiz bana baba.
Ahşap sıcağında olsun duvarları
Kamelyası süt beyazdan..

Şifresi "iyilik" olmayan kimse göremesin evimizi.
ve çıkış kapısını çizmeyi unutmuş olsun yukarıdaki..

Bir ev çiz hemen baba.
Odamın penceresine dokunan güneşi olsun mutlaka.

Çözülsün şu gözlerimdeki buğu.
Seni son bir kez güzel göreyim baba.


Ah baba!
Bu soluk benizli binaların kemerli odaları öyle sıktı ki boğazımı yokluğunda.
Yükseldikçe ökçelerim öyle kıvrandı ki belim!
Yorgunluk yüklendiğim her akşamüzeri,
Çimlerde yalınayak koşan çocukluğumu özledi en çok içim..

Onu da çizmeyi unutma..


Hadi baba..
Uyanma vaktidir artık.
Kulak vermeyi kes şu kavalcının ninnisine!

Bek burdayım ben?!
Burdayım işte..

Bu şehrin yağmuru bile kirli diyorum be baba!
Mevsim kış, mevsim ayaz!
Gel sen -etme-

Boynu bükük yolunu gözleyen "sandalye"ni kurtar bekleyişinden..
Nağmesi eksik bir şarkı olmasın "mutluluk" !?
Bak çocuk yüzümde sen kadar kırışıklık;
Ha baba?
Uyansan artık..

Bak anneciğim demlemiştir çayımızı.
Sımsıcak ısıtmıştır varlığı odamızı.
Çiloşun mama saati,beneklinin dolaşma vakti gelmiştir şimdi.
Gözleri sessiz kaldırımda, seni beklemektedir..

Hem kızarmış ekmek kokusuda değdi sanki burnuma?
Ha baba?
Yaşamın gerisine atılan kızını elemeden daha fazla bu şehir;
Uyan diyorum artık..
Baba,


Bak!
Yine o acı siren sesleri çalmakta koridorlarda..
Yine karanlık basmakta hayallerimi baba!

Gökyüzünün göğsünde titreyen bir yıldız, kalbim-
Hem belki..
Kirpiklerime yerleşen hüznün veda vaktidir sana?!?

Yetiş baba!
Gittiğin gün ki gibi !
koşarak yetiş..

Hadi baba!
Bu kez olsun duy sesimi..

Topla tüm sevdiklerimi.
Annemi,kardeşimi,meleğimi.
Beni evimize götür baba...

Varsın bir ben kadar geçmiş olsun ömür;
Beni benden çaldığın aileme götür..