Beni Saklayamadin Kendine

Beni saklayamadın kendine.
Oysa ben bir çiğ tanesiydim,
Sen sabaha ererken gülün bedeninde.
Dudaklarına gizlenen bir hüzündüm.
Dualarının visalinde.
Sen suskun çığlıklarını savurdun.
Gölgem düştü ayakların altına,
Soğukta buğulanan cam gibiydi,
Seni kendine saklayan gözlerim.
Islattı bu şehri gözyaşlarım durmaksızın.
Ayrılıklar mekan kurdu yüreğime,
Ben hayalinle sırılsıklam ıslandım.
Beni saklayamadın kendine,
Düştüm bir kere gözlerinden.
Esir kaldı adım kör kaleminde.
Ben düştüm suskun şiirlerden.

Beni saklayamadın kendine,
Sonsuzluğu temsil etse de ismim.
Sende kalmalıydım aşk gibi.
Senin nasibin ben değildim.
Herşeye rağmen kafa tuttum hayata,
Seni hissetmenin ötesinde sevdim.
Gözlerinde saklanmak isterdim oysa,
Başka gözlerde bir iz gibi durdum.
Zikretmesem de seni çok özledim.
Varlığına bile şükredip varoldum.
Herşeyi sakladın da benliğinde,
Nedensizce ruhumu paylaştın.
Beni saklayamadın kendine.

Beni saklayamadın kendine,
Şimdi hayatın batağına gömülüyor bu şehir,
Kimse kimseye gülümsemiyor artık,
Aşk koskoca bir yalanmış,
Ekmek davasına düşünce anladık.
Ben sende durmalıydım usulca,
Yalan olan aşka inansam bile,
Değerlimdin sen, kimseyle paylaşmadığım,
İsmini bir tek kendime sakladım.
Nice şiirlere düştü aksin geceleri,
Şeytana uyup bir kere olsun yazmadım.
Kilit vurdum üşüyen kelimelerime,
Şiirlerinden düştüm kimsesiz biri gibi,
Beni saklayamadın kendine.