Benim Hayatım Bitince Başlar

Erkekler ağlamaz mı ağladım bir kadına,
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar,
Bülbülün figanı var güllerin kanadına,
Bizi nasıl anlatsın gittiği yerde kuşlar.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar.


O duyguların var ya yalan bir hisse eğer,
Kirpiklerin gardiyan gözler mapussa eğer,
Hayat denilen kumar sence bahisse eğer,
Vurgun kızıl Güneş'in battığı yerde düşler,
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar.


Saklayıp da koynumda uyuttuğum o gama,
Çoban kulübesine yaptığım küçük dama,
Dirseğimi dayarken kırdığım nemli cama,
Sırtarıp gıcırdıyor yattığı yerde dişler.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar.

Yattığım bir sedire, dalgalar koşar iken,
Durgun deniz üstünde coştukça coşar iken,
Ben hayata nikahlı, ölümse boşar iken,
Mevsimlerin yıllara sattığı yerde kışlar.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar.

Bu suç ne kervancıda ,ne beni doğuranda,
Belki gitmiş olurum kızıl gün ağaranda,
Hiç umudu kalmamış ustanın çırağında,
Hiç mi yerini bulmaz attığı yerde taşlar.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar.


Hüzünler güfte olmuş, tellal çalsın arkamdan,
Bir adım önde olsun imam tutsun hırkamdan,
Yaşlarım zıpkın gibi gözümde ki çarkımdan,
Kırılan umutların tuttuğu yerde yaşlar.
İşte benim hayatım bittiği yerde başlar.