Benim Vatanım İstanbul

Kestiler düz yolumu git git dediler,
Küçük yaşta yaşımı çok incittiler,
Sadık hakkımı hiç helâl etmediler.

Benim vatanım şu doğduğum topraktır.

Kanatlandım köşe köşe hür dolandım,
Bahar oldum nur güneşlere bulandım,
Türlü dertten ol batılara taşındım.
Benim vatanım şu doğduğum topraktır.

Eser şark rüzgârı hep neşe alırım,
Zaman gelir,gün gelir hoş hatırlarım,
Bülbül olur gazel döker dert ağlarım.
Benim vatanım şu doğduğum topraktır.

Aradım aslımı,gözlerim nem doldu,
Nereye gittiysem maksadım soldu,
Günler geçti,yaşım ellisekiz oldu.
Benim vatanım şu doğduğum topraktır.

Geride kalan sevgili yerim yuvam,
Mezar içindeki bir annem ve babam,
Gariptir gurbetim çok uzadı aram.
Benim vatanım şu doğduğum topraktır.

Ey çocukluğumun tüm aziz dostları,
Çileye bıraktığım has gül anları,
Bağırır özümü buz Boğaz suları.
Benim vatanım şu doğduğum topraktır.

İoannis Bozikis - Bir âfet gibi (Atina-2012) / Copyright