Ben/sizdim

Vurulabilir misiniz yüksek seviden?
olmayaşından ötürü vazgeçebilir misiz dünyadan?
Kaçtınız mı doğru sözden hiçliğe ürkekçe
bıraktınız mı yargıların avucuna iadeallerinizi?

Tefekkür boğumlarken sevginizi
balonsu koca koca nefesiniz sığımsızdı
ne azı kalırdı elinizde ne çoğu sızardı içinize
diliniz hep eksilen sevilerin doyumsuzu
bir kutu mendilin sonuna giderdiniz
yağmurun unuttuğu o ç/ölün yalnızıydınız
verip alamamanın bedellisi
akrebin saat fazlalıklarını silme sildiği
tepir gecelerden hazvel gibi dökülürdünüz
hayatın can koparan nutfelerinden altlağına.

Ki siz öyle sevmiştiniz ayrı dekorların
benzer öyküleriyle hep baş kahramanı.
Gamze çukurlarına misketli saldığınız yüreğiniz
hep ıskasıydı avuçladığınız ayrılığın.
Ah siz sevimeyi ne çok hak etmiştiniz
yar mektuplarınız görülseydi
ve okunsaydı yüreğiniz sevgilinin
göz dillerinden
hokkasında kırkına ermiş kanınızla
sevgi anlattığınız tümceleriniz
yedinci kat intiharı olmadı sevdiğinizin.

Belki bir kurşunla değil bir terkin acısıyla.
En çok siz öldünüz aşkın canına kasıt vedayla.
Siz ne çok ben, ben ne çok siz
severken öyle işte ben/sizdim.

05şubat10

Okuma imkanı bulmuş tüm dostlarıma
kendinsinde bulduğu yanlara itafen.