Beraat

( Efkâr )




Siyahî tülünü
çekti yine
gece üzerimize
Sildi
dudaklarımdan
tebessümlerimi
Sus pus
oldu
gözümde
alem
Suretim
yeksan olmuş
yerle bir
ruhum.








( Esaret )




Zindanımın
İzbe
kuytularında
Savruluyorum
yalancı
gölgelerle
Duyan yok
çığlıklarımı
Perçinlenmiş
karanlıklar
gözlerime
Bir katre
aydınlığına
hasret
Gözyaşlarımla
her damlada
biraz daha
yaşlanıyorum.









( Beraat )




Gül kokulu
nefesini
üflüyor sûr'a
İsrafil
Sin'dikçe tenime
soluğun
bir adım daha
yaklaşıyor işte
can'a reha
ve
Dudaklarından
aldığım
beraatimle
sonsuzluk şerbetinin
tadı kalır
dilimde