Berbat Alışkanlıklar

Karanlığı yuttum bu gece,

Ağrı kesici niyetine.

Geçer belki dedim yaralarım,

Çıktım saklandığım yerden.

Baktım şöyle bir etrafıma.

Zifiriye karıştım.

Ayırt edilemez oldum siyahın en katran tonundan.

Durdum.

             Sustum.

                         Duruldum.

Yerine gelir diye renkleri bekledim.

Gelmedi.

Zaten yaralarım da geçmedi.

Dinmedi sızılar,

Hikaye epey tanıdık geldi.

Her gece seyrederdim bu oyunu.

Uyku tutmazdı,

Katlanır çoğalırdı karanlıklar.

Berbat bir alışılmışlıktı bu

Kurtulurum sandım,

Yine yanıldım.