Berhudarız

Ve dün,
Ve dün,
Ve dün!
ve dün gömülen ölünün
unutuluduğu bugün,
Üstümde toprak rengi bir ceketle
gömülüpte,
yer yer!
Bir elimde kalem,
öbüründe defter...!

Defterlerin yüreklerini, kurşunla kanatarak,
Ve belkide yıldızlar bana ilk defa bu kadar uzak!

sedirden bir bankın üstünde,
kafamı bırakarak,
Düşünürüm!

Düşünürüm,
börtü böceği, yıldızları, ay'ı
her insan gibi, ne ölmeyi düşünürüm
Ne hapis yatmayı...

Ne de, kalmayı bir gün, bi başın ıssız ve yalnız,
Şu günlerde,
defter
kalem
Ve ben!
Berhudarız!...