Beyaz Düşlerimden Sarkan Esmer Yalnızlığım

her gün
lanetli bir kapıdan geçer gibi
sığınıyorum yazılan romanlara

en iyi yapabildiğim şey düşünmek şu sıralar
onunda çok faydasını göremiyorum

kaygı doluyum
isyankar ruhum, dindar bedenimi yoldan çıkarırken
gideceğim tek yön
kalbinin en sapa köşesi
onu da tam göremiyorum zaten

ben arada böyle gel gitler yaşıyorum
nedeni
sanki çok basitmiş gibi geliyor etrafa
lakin
kolay değildir bunu yaşamak
susarsın
sanki suçlusundur
konuşursun, sanki yine sen suçlusundur

işte öyle bir şeydir çaresizlik

lime lime etseler de tüm etlerini
yine de
bir şey yokmuş gibi gülümseyebilmektir hayata
sevmek

tanımı zor
anlaşılması imkansızdan da öte bir kavramdır
her gün farklı yorumlanır bu durum

karşıdan karşıya geçerken tuttuğun el
bir anda bırakıp gittiğinde seni
alıp götürür c/esaret yüreğini
kalırsın yalnız
hem yapayalnız

yıldızlar kadar dileğin olsa ne fayda
hiçbiri kayıp gerçekleşmedikten sonra

ah benim bu kendim, ne kadar da içlendim

içim
düştü
düşlerime
kendimi soyut hissettim

sevemedim kendimi
seni sevdiğim gibi
zaten sevebilseydim düşünmezdim her anımda seni

olsun
bunun da elbet güzel bir aynı vardır

buzlu camdan bakıyorum
arada sırada
geçmişime

sonra bir çizik atıyorum
mavi gökyüzü
bana gülümsüyor
renksizleşiyorum

sarkıyor balkondan umutlarım
intihar eşiğinde sebepsizce geleceği dinliyorum

uzaktan yalnızlığın sesi hoş geliyor
inanıyorum
yaklaşıkça yanıma
ürküyorum/ üşüyorum

beyaz düşlerimden sarkıyor
esmer yalnızlığım
kendi tutsaklığıma güvenip
bekliyorum

bekledikçe
gönlünün gülistanında yanıyorum

gece gündüz
seni anıyorum/arıyorum...


23.12.13