Beyaz Ellerin

kaçıncı kez yakalandığım
üşüyen bir kırlangıç yalnızlığında
buzulları bile bir kez daha donduran
ayazına yüz verdiğim kılıcına kemik
kaçıncı kez seviştiğim bu kent
içinde ben olmadan
sarabilecek mi seni

gel hadi
yine koynumda uyu kokunu getir
korur göğsüm kuytularını
ısınırsın…

merak etme
yabanıl dağların oluşum ağrısından
kafeste kör bir savaşa dönüşen
ilk çağ şövalyelerinin namuslu cesaretleriyle
bezendiği
tapınaklardan geliyorum
bendeki giz
sendeki açık yara
öpüşür belki
bir mızrağın ulaştığı karanlıkta

kaçıncı kez yakalandığımı bilmeden
kaçıncı kez bu eriyen ışıkta
düştüğümü çözemeden henüz
bu sayrı kent
içinde ben yokken
soluduğun ne varsa
aşka dönüştürebilir mi

gel koynumda uyu yine
gel… ısınırsın…
getir renklerini çöz hikayeni
korur göğsüm nasılsa
yine
beyaz ellerini