Beyaz Gelinlik

genç fidanken geçen asude zaman
şimdi aceleci tavrıyla
korkuturken beni
toplamalı mıyım pılımı pırtımı hayat bavuluna
kasırgalardan yırtılan kaburgalarımla
hazırlanmalı mıyım son istasyona

oysa ruhumu çökertmeyen
hala umut ateşi yanmakta
savrulan rüzgardan nereye gideceğimi bilmeden
hangi dalın ayağıma yarın takılıp
yarım kalacağını ömrümün tahmin bile edemeden
rast gele gidiyorum bilinmeze
ebediyete hazır mıyım
onu bile bilmiyorum

yo hayır!!
onca soru sual
cevaplarım yarım
tamamlanmadı
pusulamdaki tasarım
oysa hayat felsefemde
doyacaktı kuru ekmek ve huzurla karnım
birikimim yok
yaşadığım tecrübelerimden başka
onlarla zengin olnunur mu acaba?
belki fukarayım sevilmekten
ama onurum fazla
bu onurla cennete girer miyim acaba?

ah kırlar!
hem saçlarıma düşen
hem baharlarımda üşüyen kırlar
bana tuzak
ah uçurum hayat
asılmaktan üzerime
kırık kanat
ay çekildiğinde
güneş öldüğünde
dağlar yürüdüğünde
ölüm müdür
gelen kıyamet
ey hayat bir torpil geç
ölümü ertelet!

yüzsüzlüğü ele aldım değil mi-korkudan
bak nasıl eteklerim uçuşuyor
yaşamın buğulu aynasında
yanmakta gözlerim
nasıl uçtu avuçlarımdan,bitmez dediğim senelerim
bahar gelmez kışlara gebe bu vuslat
durdu sesinle kainat
sinsi sinsi kol geziyor,yalnızlığın nal sesleri

yusuf kuyusunda değil rüyalarım
ne de kör züleyhayım
ademle havva dan doğma
günahkar her yanım
perçem tak gözlerine melek
görme sakın bağışlanmaz günahlarımı
yoluk papatya
soluk gülün dikeniyim artık

devrilirken zamanın basamakları üzerime
bir ağırlık çöktü
asırlık yüreğime
ölüm mü yaklaışıyor yoksa
yakışır mı bana kefen
ben ilk kez giyeceğim o beyazı
bu da dip not olsun
şiirin sonuna
annem babam
göreceksiniz ilk defa beni beyazlar içinde
lakin bu gelinlik dar geldi üzerime...

al şu karabasanları çek üzerimden zaman!
ben daha bulamadım henüz derdime derman.....