Beyazın Üstüne, Beyaza Karakalemle...

Hayallerimin darağacında
Tek ayaklı bir tabure ayakaltımda
Ha düştüm, ha düşeceğim diye beklemiyorum bile
Sonu belli nasılsa

Hani derler ya tek kişilik bir oyundur hayat
Ve kendi sahnende ölürsün tek başına
Doğruymuş
Asıla, asıla,
Öle, öle öğrendim demek isterdim
Diyemiyorum
Halâ diyemiyorum
Sanki söz almışım da
Sanki söz vermiş de birileri
Sanki aldatılmışım da
O yüzden anlatıyormuşum bütün bunları

Yok yok
Ne söz veren var
Ne aldatan
Hayalimin darağacında
Son nefeslerimde gördüğüm
Halüsinasyonlar anlattıklarım

Gerçeğim hiç olmadı
Söz verenim, bekleyenim
Ya da bekle diyenim
Olmadı...

Kuyruklu yalanlarım bunlar
Benden öte kimseye söylemediğim
Bağıra, bağıra
Çığlıklarımın,
Haykıra, haykıra
Nefretlerimin,
Dünya ile son bağımın üzerinde yazılı,
Boynumdaki fermanım
Beyazın üstüne,
Beyaza
Kara kalemle


Esenlikle ve sevgiyle... Melekler öpsün yüreğinizden...


DİLA EMRAL AYDIN
İZMİR KARŞIYAKA

24.02.2009