Beyhude

Umutlardan bir İstanbul yapıyorum
Sokaklarından senle geçtiğimiz
Öyle yakın, öyle gerçek ki kokun.
Durup güldüğün, öptüğüm seni
Öyle gerçek ki.
Üzülüyorum
Gönlümde açmadan solan çiçeklere
Hep düşlere yeten varlığın
Yani imkansızlığın
Güzelim
Nerden bileceksin?
Her gece şehirler kuruyorum umutlardan
Ve hep depremler vuruyor beni çok geçmeden
Her nasılsa sağ çıkıyorum yıkıntılardan
Ne kadar uzansam sana
Aramızda azgın bir nehir
Öyle yakın, öyle gerçek ki ölüm
Dönüp gittiğin, gittiğin gülüm
Öyle gerçek ki.