Beyhude Islatır

beyhude ıslatır
sokağın saçaklarını
firari kırkikindiler

o ateş ki
düşüren gök yangınlarını
perçinleyip genzinize

dağlar isyanı
dili kavurup
içinde biriken bir sürü şirk

ümüğünde sıkışan
imansız zaman küfürleri

nereye varsan
pusulan kırık
kıblesi isyan

öfkeye kıyamı var kaderin
yezidi çemberine sıkışıp kalan hayal gibi yalnız

rahmanın merhametinden yoksun
rahmetinden alev yağıyor

kirpiklerin yok
avuçların is

kor iner gözlerine
körleştirip mavinin tonlarını

deniz yok
gök kızıl

alıp başına giden iklimlerde gökkuşağı
kınnabı kopuk uçurtma saldık

ağlarken
eski bir gramofonda çizilen taş plağa

unuttuk
bize dair şarkıları, kovduğumuzdan beri kemanları

ıslığımızda yangın
kursağımızda toprak kokuları

ıslak ezgiler üflüyoruz
zilli kaval misali
ne idüğü belirsiz gidişlere

oysa biz sürdük
nemli kava
kuru ağaçtan yontulan kavak çöplü kibriti...