Beyinler Göçük Altında Hüzün Yağmuru

Off !
bu kömür karası dünyada
ölümler yaşasa da tüm beyinler göçük altında

yürüse de olmaz beyler
bu çark döner sermayesi can almaksa
tüm evren duaların peşinden kurtulamaz

ben kömür karası sevdaya gözümü bıraktım
alın terim geçse de göçük altında uyusam
her gelen seyrine görünse ağlasam da gözyaşı yağmur s/eli
geçmez gönlümün yarası kömür karası kaderinle yaşarım

ölüm geçse gözümde sen geçmezsin
yine yağmur seli gözyaşına doysam ölüm korksa
gözlerim seninle yaşar yurdumun her yerinde

kömür göçüğünde ölsem de
ve ağlayanım olsa da
ne yazar ki
bu kara günün şen şakrak kullarına ne söylesem
ölümden sonra zalimin şak şakcıları ç/alıp oynasın

ne yazar ki üzüntüye kin karıştıysa
ne yazar emeğe saygı kömür karası değil
alın yazısı yazanların dehşeti zindan getirir

yaşamın tüm evreni bayram ederse
karları üstüne kurulu düzenler devam ederse
Soma'da ne son ne de ilk olacak beyler

daha uşak zalim zihniyetine devam ederse
çocuklar anneler öksüz kaldıysa yürekler ne zaman soğuyacak ki

hala usa şirketi zihniyetin akıbeti hüzün yağmuru
yağar anaların çocukların gözyaşları
analar ağlar dostum sen göçük altında bir can versen
dualar toplanır başımdan geçmeyen sevdaya kucak açar

yüzüm kömür karası senin kömür karası yüzün değil
kar hırsından da öte aydınlığın nesinden eser yok
bu kömür karası yazgıdan dem vuranların sesine
ben ağlasam sen ağlasan ne geçer elimize

yine umut emeğin teri kazanacak
gün gelecek
bir gün seni o karanlığın hıncı yıkar
yarınlar aydınlık olacak bir gün...
elbette..!

14*05*14